و پس از پذيرش قطعنامه از سوي ايران، دشمن دوباره بخشهايي از خاك خوزستان را اشغال كرد و ارتش بعثي صدام تلاش ميكرد تا مناطق تصرف شده را در اختيار خود نگه دارد، در اين وضعيت، رزمندگان اسلام با فداكاري بسيار و با كمبودهاي وسيع تسليحاتي، توانستند يك بار ديگر، دشمن را در خاك ايران منهدم كرده و باقيمانده ارتش بعثي را از كشور بيرون و منافقين را فراري دهند و قواي دشمن را به پشت مرزهاي بينالمللي برانند و صلابت ارتش اسلام را براي چندمين بار به صدام و حاميانش نشان دهند. 
اما متن کامل نامه که براي نخستين بار منتشر شده حاوي مطلبي است که براي اولين بار رسماً فاش ميشود و تاکنون همواره رهبران جمهوري اسلامي منکر آن بودند و آن اين که دستکم فرماندهان سپاه از 18 سال پيش خواهان در اختيار داشتن سلاح اتمي بودهاند.سلاحهاي شيميايي و ميكروبي، نابخردانه ترين مصنوعات ساخت بشر
هديه هاي مرگ آور قرن بيستم
رضا فرهاديان
سلاحهاي بيو شيميايي از جمله خطرناكترين و نابخردانه ترين مصنوعات بشر قرن بيستم هستند كه بيم استفاده از آنها هر آن زندگي انسان امروزي را تهديد مي كند. سلاحهايي كه اثرات مرگبار آنها گاه تا سالها باقي مانده و در بسياري از مواقع قربانيان خود را اندك اندك به كام مرگ مي كشانند. در حال حاضر كشورهاي متعددي در جهان وجود دارند كه مظنون به توليد و تكثير اين نوع جنگ افزارها هستند؛ اما چنانچه از شواهد و قراين برمي آيد، دانش اين فناوري مرگبار بيشتر در نزد قدرتهاي بزرگ و كشورهاي پيشرفته صنعتي يافت مي شود. همين قدرتهايي كه اكنون آتش جنگ را در همسايگي ما افروخته اند و بدون هيچ آينده نگري هر روز يك سلاح جديد را به خط مقدم جنگ مي كشانند.
جنگ افرارهاي بيوشيميايي به 2 بخش سلاحهاي ميكربي و شيميايي تقسيم مي شوند. در زير به بررسي اجمالي اين دو نوع، نشانه ها و آثار كشنده آنها خواهيم پرداخت.
سلاحهاي ميكربي
سياه زخم، آبله، طاعون و مسموميت هاي حاد غذايي عمده ترين بيمارهاي ناشي از به كارگيري اين سلاحها هستند. سياه زخم كه يكي ازشايع ترين اين نوع ميكربهاست، خود در 3 شكل جلدي و پوستي، استنشاقي و روده اي يافت مي شود. بيماري حاصل از نوع پوستي اين ويروس بسيار شبيه به گزيدگي ناشي از نيش حشرات است كه تبديل به زخمي بسيار دردناك با مركزي سياه رنگ به طول 1 تا 3 سانتي متر مي شود. اين نوع سياه زخم از طريق تماس مستقيم ويروس با پوست انتقال مي يابد و تنها راه درماني آن به كارگيري آنتي بيوتيك هاست. نوع استنشاقي اين بيماري يكي از خطرناكترين انواع آن است كه معمولا آثار آن 7 روز پس از اين كه فرد در معرض آن قرار گيرد، ظاهر مي شوند. علايمي شبيه به سرما خوردگي دارد كه با تنگي نفس همراه مي شود و انتقال آن هم از طريق دستگاه تنفسي صورت مي گيرد. با وجود اين كه اكثرا كشنده است؛ اما در پاره اي موارد تزريق داخل وريدي آنتي بيوتيك ها در درمان آن تأثير گذار است. شكل سوم و روده اي با علايمي چون كاهش اشتها، تب، حالت تهوع و اسهال آغاز مي شود و از طريق قابل سرايت است. استفاده از آنتي بيوتيك ها گاهي در درمان آن موثر است.
آبله ديگر عامل ميكروبي كشنده است كه به دليل شيوع سريع و گسترده زياد آن مي تواند تلفات زيادي را به جا بگذارد. تاول هايي را ابتدا در دهان و سپس در سراسر بدن ايجاد مي كند. از طريق بزاق دهان و سرفه انتقال مي يابد و هنوز شيوه درماني مناسبي براي آن يافت نشده است؛ اما چنانچه واكسن آن ظرف 4 روز تزريق شود، مي تواند تا حدودي اثرات زيانبار آن را كاهش دهد.
طاعون سومين شكل بيماري هاي ميكروبي با نشانه هايي شبيه به آنفلوآنزا، تب و تاول همراه است. از طريق بزاق دهان و سرفه قابل سرايت بوده و آنتي بيوتيك ها و تزريق وريدي مي توانند در درمان آن تأثير گذار باشند.
چهارمين شكل سلاحهاي ميكربي اختصاص به مسموميت هاي حاد غذايي دارد و با عوارضي چون خشكي دهان، حالت تهوع، ضعف بدني و در نهايت فلج اندام همراه است. از طريق زخمهاي روي پوست و با بسته هاي غذايي آلوده قابل سرايت است و آنتي توكسين ها و مواد ضد زهر در درمان آن موثرند.
سلاحهاي شيميايي
در 3 دسته عوامل ايجاد حمله هاي عصبي مثل انقباض ماهيچه ها و از كار افتادگي آنها (گاز سارين و …)، ايجاد خفگي (كلرين و…) تقسيم بندي مي شوند. از طريق تماس مستقيم با اين مواد و يا استنشاق گازها سرايت كرده و تنها با استفاده از امدادهاي فوري و تزريق مواد ضد سم مي توان به درمان آنها اميدوار بود. (انواع اول و سوم اين سلاح يعني گازهاي سارين و خردل همان هايي هستند كه حكومت عراق در جريان جنگ تحميلي از آنها در برابر رزمندگان ما و حتي مناطق كردنشين خود استفاده كرد.)
حفاظت و مقابله
هر چند دانشمندان از 2 عامل آنتي بيوتيك و واكسيناسيون به عنوان اصلي ترين روشهاي تدافعي در برابر حملات ميكربي ياد مي كنند؛ اما خود آنها هم اذعان دارند كه اين دو شيوه چندان كه بايد كارا و قابل اطمينان نيستند. آنتي بيوتيك ها در عين مفيد بودن مي توانند اثرات جانبي غير قابل جبراني را به جا بگذارند و از طرفي كاربرد مداوم آنها مي تواند منجر به مقاومت ويروس ها و بي اثري اين دارو شود. از سوي ديگر تكيه به واكسيناسيون هم در شرايط عادي و در يك گستره زياد چندان منطقي و معمول به نظر نمي رسد.
جدي تر شدن تهديدهاي ميكربي موجب باب شدن روش تدافعي متنوع ديگري نيز شده است. براي مثال هم اكنون در ايالات متحده كليه محموله هاي پستي با استفاده از پرتوهاي پر انرژي الكتروني كنترل مي شوند تا هرگونه آلودگي ميكربي احتمالي آنها نابود شود. ماسكهاي ضد شيميايي هم مي توانند تا حدودي در برابر حملات هوايي مؤثر باشند، به شرط آن كه از پيش آمادگي لازم براي حمله وجود داشته باشد. از طرفي كاربرد نامناسب اين ماسكها حتي مي تواند اثرات زيانبار بيشتري را برجاي گذارد. به هرحال روشن است كه هيچكدام از روشهاي موجود نمي توانند چندان قابل قبول و مورد اطمينان باشند و مسلما بهترين شيوه، عزم عموم تمامي كشورها براي عدم توليد و تكثير چنين جنگ افزارهايي است، سلاحهايي كه حتي مي توانند براي سازندگان خود نيز خطرناك باشند.
