2- قنوت دوم امام عصر(ارواحنا له الفداء)
الله مالک الملک، تؤت الملک من تشاء و تنزع الملک ممن تشاء و تعز من تشاء و تذل من تشاء، بیدک الخیر و انک علی کل شیء قدیر. یا ماجد یا جواد یا ذا الجلال و الاکرام، یا بطاش یا ذا البطش الشدید، یا فعالاً لما یرید، یا ذا القوة المتین، یا رؤف یا رحیم، یا حیاً حین لا حی، اسألک باسمک المخزون المکنون الحی القیوم الذی استأثرت به فی علم الغیب عندک لم یطلع علیه و احد من خلقک و اسألک باسمک الذی تصور به خلقک فی الارحام کیف تشاء و به تسوق الیهم ارزاقهم فی اطباق الظلمات من بین العروق والعظام و اسألک باسمک الذی الفت به بین قلوب اولیائک و الفت بین الثلج و النار، لا هذا یذیب هذا و لا هذا یطفیء هذا و اسئلک باسمک الذی کونت به طعم المیاه و اسألک باسمک الذی اجریت به الماء فی عروق النبات بین اطباق الثری و سقت الماء الی عروق الاشجار بین الصخرة الصماء و أسألک باسمک الذی کونت به طعم الثمار و الوانها و اسألک باسمک الذی به تبدیء و تعید و اسألک باسمک الفرد الواحد المتفرد بالوحدانیة، المتوحد بالصمدانیة و اسألک باسمک الذی فجرت به الماء من الصخرة الصماء و سقته من حیث شئت و اسألک باسمک الذی خلقت به خلقک و رزقتهم کیف شئت و کیف شاؤوا
یا خداوندا! ای صاحب جهان هستی!
به هر آن کس که بخواهی قدرت می دهی و هر آن کسی را که بخواهی ذلیل می گردانی. همه خیر و خوبیها به دست توست. به راستی بر همه چیز توانایی.
ای صاحب مجد و عظمت و سخاوت، و ای صاحب شوکت و بزرگواری! ای کسی که در جای خود بسیار سخت گیری! ای کسی که آنچه بخواهی می کنی! ای کسی که توانایی و قدرت تو ابدی است!
ای آن که رئوف و از همه مهربانتری! ای آن که همیشه بوده و خواهی بود و آنگاه که هیچ موجودی زنده نیست، تو زنده و جاویدی! از پیشگاه مقدّست و به آن اسم مخزون و مکنون و زنده و قیّومت که در علم غیب خود پنهان داشته ای و کسی را بر آن آگاهی نیست، درخواست می کنم؛
و از درگاه کبریایی ات و به آن اسمی که مخلوقاتت را در رَحِم مادر به هر شکل و صورتی که بخواهی، نقش می بندی و به برکت آن نام مقدّس در آن دنیای ظلمانی و تاریک، میان رگها و استخوانها بدانان روزی می دهی، تقاضا می کنم؛ و از پیشگاه کبریایی ات و به آن نامی که به وسیله آن میان دوستانت الفت و محبّت برقرار کردی و بین یخ و آتش به گونه ای هماهنگی ایجاد نمودی که نه آتش آن را آب کند و نه آب آن را خاموش کند و قَسَمت می دهم؛
و به آن نام مقدّس که به وسیله آن در آب، طعم گوارا قرار دادی و به حقّ آن اسمی که به سبب آن، آب را در ریشه های گیاهان و نباتات و لابلای خاک، جاری نمودی و آنان را در میان سنگ خارا سیراب کردی و از تو استدعا می کنم؛
و تو را به آن نام مقدّست که به وسیله آن طعم و رنگ را در میوه ها مقرر فرمودی، می خوانم و از درگاه با عظمت تو و به آن نامی که آغاز می کنی و باز می گردانی، می خواهم؛ و از مقام کبریایی ات و به آن نام مقدّسی که مبیّن یکتایی و بی همتایی توست که در یگانگی، یکتا و در بی نیازی، بی همتاست تقاضا می کنم؛
و از تو به آن اسمی که به سبب آن آب را از دل سنگ بیرون آورده و به هر کجا که بخواهی، هدایت می کنی، می طلبم؛ و از دربار قدرتمندت و آن اسمی که پدیده ها و موجودات را بدان خلق کردی و آن گونه که اراده نمودی و می خواهی به آنها روزی می دهی، مسئلت دارم؛
ای آن که گردش شب و روز در من لا یغیره الایام و اللیالی، ادعوک بما دعاک به نوح خین نادیک فانجیته و من معه و اهلکت قومه، و ادعوک بما دعاک ابراهیم خلیلک حین ناداک فانجیته و جعلت النار علیه برداً و سلاماً و ادعوک بما دعاک به موسی کلیمک حین ناداک ففلقت له البحر فانجیته و بنی اسرائیل و اغرقت فرعون و قومه فی الیم و ادعوک بما دعاک به عیسی روحک حین ناداک فنجیته من اعدائه و الیک رفعته و ادعوک بما دعاک حبیبک و صفیک و نبیک محمد صلی الله علیه و آله فاستجبت له و من الاحزاب نجیته و علی اعدائک نصرته و اسألک باسمک الذی اذا دعیت به اجبت، یا من له الخلق والامر، یا من احاط بکل شیء علماً، یا من احصی کل شیء عدداً، یا من لا تغیره الأیام و اللیالی و لا تتشابه علیه الاصوات و لا تخفی علیه اللغات و لا یبرمه الحاح الملحین، اسألک ان تصلی علی محمد و آل محمد خیرتک من خلقک فصل علیهم بافضل صلواتک و صل علی جمعی النبیین و المرسلین الذین بلغوا عنک الهدی و اعقدو لک المواثیق بالطاعة و صل علی عبادک الصالحین، یا من لا یخلف المیعاد انجزلی ما وعدتنی و اجمع لی اصحابی و صبرهم و انصرنی علی اعدائک و اعداء رسولک و لا تخیب دعوتی فانی عبدک ابن عبدک ابن امتک، اسیر بین یدیک. سیدی، انت الذی مننت علی بهذا المقام و تفضلت به تو دگرگونی و تغییری به وجود نمی آورد!
تو را به آنچه نوح خواند و او و همراهانش را نجات دادی و قوم مخالف و معاندش را هلاک فرمودی، می خوانم. تو را به همان اسمی که خلیل تو ابراهیم - آنگاه که دست نیاز به سویت دراز کرد - تو را به آن خواند و نجاتش دادی و آتش را بر او برد و سلام (مطبوع) نمودی، می خوانم. تو را به آن نام مقدّسی که موسی کلیم الله تو را به آن خواند و رود نیل را برای او شکافتی و فرعون و لشکریانش را غرق نمود، می خوانم. تو را به آن نامی که عیسی روح الله ذات پاکت را به آن خواند و دعایش را اجابت کردی و از شرّ دشمنانش نجات دادی و به آسمانهایش بردی، می خوانم. تو را به آن نام مقدّس و با عظمتی که حبیب تو محمد(ص) تو را به آن خواند و دعایش را مستجاب فرمودی و او را از شرّ احزاب (مخالفان و کفّار) رهایی بخشیده، بر دشمنانش پیروز نمودی، می خوانم. از تو به آن نامی که هرگاه بندگانت تو را بدان خوانند اجابت فرمایی و استدعا می کنم؛ ای آن که جهانِ خلق و امر از آن تو است!
ای آن که علم تو به هر چیز احاطه دارد [و از همه چیز آگاه و با خبری]! ای آن که همه چیز را احصاء و شماره کرده ای!
ای خدایی که شبها در تو تغییری به وجود نیاورد و صداها بر تو مشتبه نگردد و زبانهای مختلف و لغات گوناگون بر تو پوشیده نیست و اصرار ورزی نیازمندان تو را خسته نمی سازد! از پیشگاه کبریایی ات مسئلت می نمایم که بر محمد و خاندان عزیزش - که البته برگزیدگان تو از مخلوقات هستند - بهترین درود ها را فرستی و نیز بر همه انبیاء و فرستادگانت که بندگان را به سوی تو و دین تو هدایت نمودند و از بندگانت پیمان بندگی گرفتند و همچنین بر بندگان صالح و شایسته ات درود فرست. ای خدایی که به وعده هایت عمل می کنی و در آنها خلاف راه ندارد! به وعده ای که به من داده ای، وفا کن (امر ظهورم را امضاء و حکومتم را در سراسر گیتی، مستقر فرما) و یارانم را در اطرافم جمع کن و به آنها نیروی صبر و مقاومت در برابر دشمنان مرحمت فرما و مرا بر دشمنان خود و پیامبرت یاری ده و دعایم را مستجاب فرموده، محرومم مگردان که من بنده تو و فرزند بنده و کنیز تو و اسیر قدرت و دربار کبریایی تو هستم. ای مولای علی دون کثیر من خلقک، اسألک ان تصلی علی محمد و آل محمد و ان تنجزلی ما وعدتنی، انک انت الصادق و لا تخلف المیعاد و انت علی کل شیء قدیر.(4) من! تویی که مرا بدین مقام (مقام والای امامت) مفتخر و سرافراز نمودی، مرا بر بسیاری از بندگانت برتری دادی. از تو می خواهم که بر محمد و آل او درود فرستی و وعده ای را که به من داده ای محقق سازی؛ به درستی که تو راستگویی و از وعده هایت تخلف نخواهی فرمود و بر انجام همه کارها و هر چیز توانایی. -به طور خلاصه نتیجه ای که باید از این قنوت و سخنان حیات بخش گرفت، شامل سه اصل مهم است: 1-توجه به عظمت و بزرگی خداوند متعال و اینکه همه بنده او هستند و زنده ی قدرت او. 2-هر کدام از موجودات به وسیله یکی از اسماء خداوند آفریده شده اند؛ پس جهان در سایه اسماء بزرگ خداوند باقی است. 3-اهمیت لزوم دعا برای تعجیل در امر فرج و ظهور آن حضرت. آری، وجود مقدّس امام عصر، روحی له الفداء، اسماء الهی را وسیله قرار داده و پروردگار را به آنها می خواند و از خداوند بزرگ تقاضا می کند که به وعده ای که مرحمت فرموده است، وفا کند (انجزلی ما وعدتنی).
پی نوشت ها :
1-سوره یونس(10)، آیه 24. 2-مهج الدّعوات، ص 67. 3-شاید اشاره به امر ظهور و فرمان تشکیل حکومت جهانی حضرت امام عصر، روحی له الفداء، باشد. 4-مهج الدعوات، ص 68.
منبع: خادمی شیرازی، محمّد، (1387)، تحفه امام مهدی، تهران، نشر موعود عصر(عج)، چاپ سوم.
